SON DURAK  

kilitlenmiş beton kanatları kuşların 
oksit gibi yakışkan bir mayışmayla ağarmış gün 
pas tutan kelimeler için bir iksir belki de 
ya da aklına susamış sevgililerin safdilliği 
acıtmış ömrünü çekirgelerin 
medyatik soruşturmalardaki enflasyonist yargılar 
haber değeri taşımıyor haber spikerinin ölümü 
herkes kendi manşetinde satır arası 
hiçbir bakışı aydınlatmıyor florasan buğusu 

burası son durak inecekler için son fırsat 
bir daha ne süper ne mega kupon verilecek 
kalanlar şoförün evini göremeyecekler hiçbir zaman 
onları sonsuza götürecek, afaroz edilmiş bir merak 
burası son durak 

hafızada kalan tek numara için 
telefona uzanır elleri 
ölümüne randevulu insanların 
temize çekilemez not defterleri 



	

		
Yılmaz ERDOĞAN