BEŞ BİN KİŞİYİZ BURADA
Beş bin kişiyiz burada kentin bu küçük parçasında. Beş bin kişiyiz. Ne kadar olacağız bilemem kentlerde ve tüm ülkede? Burada yapayalnız on bin el, tohum eken ve fabrikaları çalıştıran. İnsanlığın ne kadarı açlıkla, soğukla, korkuyla, acıyla, baskıyla, terör ve cinnetle karşı karşıya? Yitip gitti aramızdan altısı karıştı yıldızlara. Biri öldü, diğerini vurdular asla inanmazdım bir insanın bir başkasına böyle vuracağına. Öbür dördü sona erdirmek istedi bu dehşeti biri boşluğa attı kendini, diğeri vuruyordu başını duvarlara ama ölümün işareti var hepsinin bakışlarında. Nasıl dehşet saçıyor faşizmin yüzü! Kusursuz bir kesinlikle yürütüyorlar planlarını. Hiçbir şey umurlarında değil. Onlar için kan madalyadır, kıyım kahramanlık gösterisi. Tanrım, senin yarattığın dünya bu mu, çalışıp hayran kaldığın yedi günlük emek bu mu? Dört duvar arasında tükeniyor ömürler sanki hiç geçmiyor, yakarı yalnızca ölümün bir an önce gelmesi için. Ama birdenbire içim sızlıyor ve görüyorum bu akışı yürek vurusu olmadan, yalnızca makinelerin nabzıyla ve ortaya çıkıyor askerlerin ebelerinin yüzlerinin yalancı tatlılığı. Ya Meksika, ya Küba ve tüm dünya ağlıyorlar bu alçaklık karşısında! On bir el buradayız üretmekten yoksun bırakılmış. Ne kadarız hepimiz tüm ülkede? Başkanımızın kanı, yoldaşımızın, Daha güçlü vuracak bombalar ve makineli tüfeklerden! İşte böyle vuracak bizim yumruğumuz da yeniden! Ne zor şarkı söylemek dehşetin şarkısı olunca. Dehşetti yaşadığım, ölümüm dehşetti. Gördüğüm kendimdi oncasının arasında ve oncasının sonsuzluk anı içinde sessizliğin ve çığlıkların ezgileridir şarkımın noktalandığı. Hiç görmemiştim böylesini Hissetmiş ve hissetmekte olduğum Yeni bir tohumun doğumu olacak bu...Şili Stadyumu, Eylül 1973 Victor JARA İngilizceden Çeviren : T.Asi BALKAR