ÖYLESİNE 

Aşkın en sesli harfine basıyorsun çocuk
çook sığmadı kalbim cepkenine
kelebekler avucumda ancak uyudum
falından koparılmış kaç yaprağım şimdi 

martılar çığlıklarını dökerken denize,
şemsiyesizdim;
sağanaklara tutuldum 

uçardı sözler, boş kalırdı yerleri
uzanırdı bir kuytu ayaklarıma.
dizelerle kundaklanmış yangında
ağırlaşan yaprak, düşen kurşundu tenime

sen, öylesine yaşıyordun ki beni
ben böylesine ölüyordum

Tülay YENER