EŞİK
Bir yaz günüydü bırakmışım arkamda Yürüyordum sokaklar tozdu, yapılar Boz bulanık bir su gibi akıyordu Bir kadın çamaşırını asıyordu Penceresinde yitirilmiş anılar Burnumda çürümüş yemiş kokuları Sokaklar yeniden yeniden sokaklar Yer bitirir en güzel aydınlıkları Geceyle gündüzün kavşak noktasında Havada kanat vuran kuştu çirkin Ve şaşkın baktım birdenbire karşımda Olağanüstü eşiği güzelliğin.Sabahattin Kudret AKSAL