OĞLUM 

II

Sen büyük şehirlerin çocuğusun 
Kıyıda köşede büyümedin bizim gibi. 
Daha bu yaşta 
Tramvaylar, köprüler gördün, 
Trenlerde yolculuk ettin, 
İndin büyük istasyonlara; 
Görgüne sözüm yok. 
Ama bakıyorum, rahat değil çocukluğun, 
Arabalar yolunu kesiyor, 
Tele takılıyor uçurtman. 
Akarsuların, tepelerin yok. 
Var mı tarlan, yer çilekleri toplayacak, 
Böğürtlenlerini otlara dizecek, 
Çalılıkların var mı? 
Nerelerde gezdireyim, 
Hangi çocuk bahçesine götüreyim seni? 
İşe gittiğimiz günler, 
Yolumuzu gözlüyorsun 
Her gün ayrı bir komşunun penceresinden. 
Kiminin çöreğini yedin, 
Kiminin azarını. 
Güzel havalarda arsaya bırakırız, 
Bıraktığımız gibi bulmayız seni. 
Şu koskoca memlekette, 
Yeni vurgunlar bekleyen 
Arsalardan başka oyun yeri yok sana; 
Büyük şehirlere yakışır 
Çocuk bahçeleri yok. 
Hangi yurda bırakayım da 
Küfürsüz oyunlar öğrenesin, 
Hangi hemşirenin ninnisiyle 
Yatasın, öğle uykusuna. 
Hangi okulda yetiştireyim seni, 
İstediğim gibi? 


	

		
Rıfat ILGAZ