OĞLUM 

I

Ben de düşkündüm oyuna, 
Ben de kumları avuçlar 
Kazardım tırnaklarımla toprağı, 
O zaman da çocuklar oynardı, 
Ama benzemiyor bütün oyunlarımız, 
Gezdirdim ceplerimde şıkır şıkır 
Deniz kokulu taşları, 
En güzellerini topladım 
Midye kabuklarının. 
Saldım bahar rüzgârına 
Uçurtmaların en süslüsünü. 
Ne kurulunca koşan tramvaylarım vardı, 
Ne çekince giden develerim. 
Balıklarımızı tanırdım, 
Adlarını bilirdim kuşların; 
Seçerdim düdüğünden 
Limanımıza uğrayan vapurları. 
Bilirdim yanık yüzlü kaptanlarımı 
Denizkızı'nın Selamet'in; 
Ben de ayırırdım onlar kadar 
Poyrazı karayelden. 
Gemiler tanıdım, çift direkli, 
Tutmazsa rüzgârı 
Açıklarımızda volta vuran gemiler, 
Kızardım, limanımızı hiçe sayan 
Pake'lere Nemse'lere; 
Dalar da silinen dumanlarına 
Düşünürdüm uzak limanları, 
Uzak limanların çocuklarını. 
Senin de var ufak tefek 
Kendine göre bildiklerin; 
Çeşitli oyuncakların yoksa da 
Bir saniye de tren yapacak kadar 
Kibrit kutularını, 
Tecrüben var benden fazla. 
Benden üstünsün kuşkusuz, 
Sigaradan top, 
Kutusundan tank, 
Kâğıtlarından uçak yapmada! 

	

		
Rıfat ILGAZ