YÜREK Kİ PARAMPARÇA
Nasıl da uyarlıyor kendini Yatak çarşaflarından ödü kopuyor Çarşaflar çarşaflar gök mavisi Yastıklar desen sisten buluttan İnancını örtünmek istiyor olmuyor Kusur işlemeyim diye içi gidiyor Aynada budanmış ağaçtan korkuyor Kış için fazlaca zavallı Nasıl da korkuyor soğuktan Aynasının içinde nasıl saydam Öyle belirsiz ki yitip gidiyor Zaman akıp gidiyor dalgalarından Kanı tersine akıyor kimi zaman Gözyaşları çamaşırlarda leke Yeşil yeşil ağaçlar derliyor eli Ve yosun demetleri kumsallardan Dikenli bir çalılık inancıysa Elleri kanayıp duruyor yüreğinin üstünde Damla ışık kalmamış gözlerinde Küçük ahtapotların ölü kolları gibi Ayakları gitmem diyor denizde Yitip gitmiş işte evren içinde Çarpıp duruyor çatılara kentlere Bu arada kusurlarına da kendine de İşte bu yüzden onunçin dua edin ki Tanrı silsin belleğinden her şeyi Silsin kendi olma anısını bilePierre REVERDY
Çeviri: Cemal SÜREYA