KURU İSKELE
Ağaç dalları arasında ağlayan maske Bitmiş bir karnaval gecesinde Yaşlar akıyordu kımıltısız gözkapaklarından gülmenin acının ve özlemin gözyaşları Gece yarısı yeniden boyanıyor her şey Yeni bir gün başlar Eve dönen bir sarhoş anlatır sokağın kapılarına kendi öyküsünü Acılı öykü Onunla birlikte sabahın ışıkları Yağmur yağar ve parıldar gözkapakların Hırıldayarak sular kaldırımları ağaçlar Ve bakarım burun deliklerinden yolculuğuna gecenin Bulut sürüsü koşar solgun gökyüzü üzerinde kendilerini sokak lambalarına asanlara Cana yakın olacak düş Ama yüzün acımasız Maske Gülüyor düşünerek iç karartıcı ertesi günü Geçerek yankılanan kaldırım taşlarını Gölgenin koyulaştığı sokak köşelerinde Yukarda parıldıyor bir ışık Rahat mı rahat Nerede seni çeken, seni bekleyen barınak Hiçbir şeyi korumuyor gece Ama gökyüzü Senin için bir boş konuttur belki.Pierre REVERDY
Çeviri: Özdemir İNCE