HARÇ ÇEKEN İŞÇİLER 

Harcını çekiyorlardı yapının, 
kara bir don, belden yukarsı çıplak. 
Yıldızlarını çekiyorlardı evin omuzlarında, 
pencereden görünecek dallarını, komşunun yarısını, 
ağaçların arasında kaybolan yolunu, 
durulacak yerlerini çekiyorlardı, bütün o noktaları, 
aşkı, ki saklanırız çoğu kez sevişmek için, 
köşeleri çekiyorlardı, merdiven başını, 
mutfağın sofaya vuracak aydınlığını, 
bir kızın ölüşünü ansızın 
iki kapı arasında, yaz başlangıcı olabilir, 
saksılar olabilir, hasekiküpesi, cezayirmenekşeleri, 
yalnızlıkları çekiyorlardı, öpüşleri, 
karşı çıkışları, susmalara karışan böğürtleni, 
bir denizden uzaklara çıldırmanın sevincini, 
bükük beli, koltuktakini, sofada yürüyeni, 
kaynayan çaydanlığın mutfağa diktiği 
o kokulu ağacı, kabuklarını döktükçe büyüyen, 
semizotunu masada, maydanozu, domatesi, 
kaşığa uzanmayan eli ve lokmayı boğazda düğümlenen, 
doğacak oğlanı ölmeden önce 
bir nisan yağmurunda avucunda güneşle. 
Çay soğumasın, bu reçeli seversin sen, 
orasını çekiyorlardı işte, tam orasını, 
umutların ömrümüzden döküldüğü yeri 
ve ev yükseliyordu yavaş yavaş kaderine doğru.
 
Onlarsa gün batmadan gidecekler.







OKTAY RİFAT HOROZCU