AKŞAM BALIĞIN KARNINDA BEKLİYOR 

Bir yağmurla çıkıyor rıhtımına 
sıkıntının, büyük kayıkların 
dönüşünü gözlüyordu, 
akşam balığın karnında bekliyor. 
Fitili tütüyordu servilerin 
ve yazılar dallar arasında.
 
Mahallenin deniz koktuğu 
kamburun atla dolaştığı 
saatlerin saatlere benzediği 
bir günde bekliyordu 
insanların dönmesini oraya 
oysa bir delik kalıyordu 
yerinde umutların, kara bir yelken 
yarını olmayan iskelede. 
Mevsim, tonozların altından 
geçerek basıyordu toprağa, 
çöp yığınları leşler 
yeni sözcükler otta ve yaprakta 
yabancı bir kıpırtı ruhumuzda. 

Bir tüy düşüyordu suya 
karayelin dişlerinden geçirdiği. 

Akşam balığın karnında bekliyor. 






OKTAY RİFAT HOROZCU