Octavio PAZ

Meksikalı şair, deneme yazarı. 1914 yılında Meksika'nın México kentinde doğdu, 1998'de öldü. İspanyol bir anne ve Emiliano Zapata'yı destekleyen Yerli kökenli Meksikalı bir avukatın oğluydu. Ailesi İç Savaş yüzünden parasal sıkıntıya düştüğü için zor koşullarda büyüdü. 17 yaşında, yenilikçi bir dergi kurdu ve iki yıl sonra, ilk şiirlerini Luna Silvestre'yi (Ormandaki Ay) yayımladı.
Babası ile aynı toplumsal kaygıları taşıdığı için Yucatán bölgesinde genç işçiler için bir okul açtı. Daha sonra İspanya'daki İç Savaş Paz'ı Cumhuriyetçilerin safında yer almak üzere İspanya'ya sürükledi; burada Miguel Hernández, Rafael Alberti, Pablo Neruda ve César Vallejo ile dostluk kurdu. Meksika'ya dönünce 'Taller' (Atölye) dergisi (1938-1941) çevresinde toplanan gruba katıldı. 1943'te ABD'ne gitti. Oradan Paris'e geçti; A. Breton ile B.Péret'in yanında 'gerçeküstücü' harekette etkin biçimde yer aldı (1946-1951). Ardından Japonya ve Hindistan'da (1952-53) hareketli bir yaşam sürdü. 1950'de bugün klasik kabul edilen Meksika üzerine düşüncelerini yansıtan El Laberinto de la Soledad'ı (Yalnızlık Dolambacı), ardından 1957'de uzun bir aşk şiiri olan Piedra de Sol'ü (Güneş Taşı) yayımladı. 1962'de Hindistan'a Meksika büyükelçisi olarak atandı, México'daki bir öğrenci gösterisinin kanlı biçimde bastırılmasını protesto etmek için 1968'de görevinden istifa etti. 1970'lı yıllarda önce bir Japon şiir türü olan "renga" üzerine çalıştı sonra Harvard'da konferanslar verdi. 1985 yılında México'ya döndü. 1990 yılında Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazandı.