ALEV, KONUŞMA
Okurum bir şiirde:
Konuşmak kutsaldır.
Ama konuşmaz tanrılar
yaratır ve yıkarlar dünyaları
insanlar konuşurken.
Onlar, sözsüz
oynar en tehlikeli oyunları.
Tin iner,
ve gevşetir dilleri
ama söz çıkmaz:
Konuştuğu alevdir. Dil yakılınca
bir tanrı tarafından
bir öngörü olur
alevden ve bir kule
dumandan ve çöküşü
yanmış hecelerin:
Anlamı kalmayan kül.
İnsanın sözü
ölümün kızı.
Konuşuruz çünkü
ölümlüyüz: Sözler
im değildir, yıldır.
Söylediklerini söyleyerek
söylediğimiz sözler
zamanı söyler: Bizi adlandırırlar.
Biz zamanın adlarıyız.
Suskundur, ölüler de
ama söylerler sözleri
yaşayanların söylediği.
Dil evidir herşeyin
ve açacak gibi durur
uçurumun kıyısında.
Konuşmak insana özgü.
Octavio PAZ
Çeviri:
Ali CENGİZKAN