MİREBEAU KÖPRÜSÜNDEN GEÇERKEN
Mirebeau Köprüsünden geçtim Anarak Apollinaire'i Yukarıda kirli bir gökyüzü Aşağıda algın, alımlı Seine akıyordu Bir dal kasımpatı bıraktım Paul Celan'ın kendini attığı yere Kınayamadım Neye yarar kınasam da Kaç şair gidip durdu O uçurumun kıyısında Bir acı aşılamamıştır Bir sorun çıkmazda Ve bir hasret Kanatır ince bir yüreği Yalanla da yaşanılmaz bu dünyada Sarışın bir imge Aralar anıları Solgun bir anne yüzü Erir mum gibi Faşizmin zindanlarında "Akçakavak yaprağında ak-pak bakarsın karanlığa Ak düşmemişti hiç annemin saçlarına" Acı dinmez Hasret eksilmez Susar da türkülü bir yürek Seine'in serin sularında Paris bunu bilmez.
Metin DEMİRTAŞ