AHLAT AĞACI
Eşin dostun yaşıyor bak bahçelerde Sen çıplak bir doruğun üzerindesin Tam rüzgârın engini sardığı yerde Yekpare bir mavilik üstünden akar Altında köklerini sıkan toprak var Dertleşir durursun gölgenle Bazan öyle yakın geçer ki kayan yıldızlar Halini soruverecekler sanırsın Dağılır üstündeki yeşil sükût Ümitle kımıldanırsın Bakma sana bir ad verdiklerine Yerle gök arasında bir karaltısın Ve bütün dünya seni unutmuş Sanki kim bilecek yaşadığını Gelmese dallarına birkaç fakir kuş Ne de dolmaz çilen varmış İlk defa kırağı yaktı canını Aşkı sonra bulutların Rüzgârın cilvesi değil miydi Döken yapraklarını Durmuşsun kırların bir ucuna Ah senin halin köylü hali Yaşarsın kıraç toprakta Servi-simin misali
Mehmet BAŞARAN