ÿþ<html> <head> <meta http-equiv="Content-Language" content="tr"> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=windows-1254"> <meta http-equiv="Creator" content="txt2html.exe, erginsehirli@gmail.com"> <meta http-equiv="Site" content="http://wwwsiir.gen.tr"> <meta http-equiv="Site" content="http://www.siirgen.org"> <title>Kemal VAROL - Küfran</title> </head> <body> <body background=../../../images/back2.gif bgcolor = #FFFFFF text= #000000 link=#0000EE topmargin= 16 leftmargin= 16> <pre><font color=#FF0000 size=4 face=Times New Roman>KÜFRAN</font></pre> <pre><font size=4 face= Times New Roman>o rahvan atlar1 anla_1l1r k1lan sabahlarda gösü kasvet sayr1lar1yla çarp1_1p deli_men çocuklar1n1 azd1r1rken dünya _ehrin çar_1lar1ndan esen tela_ h1çk1r1klarla ak_am1 kar_1layan bir aldan1_ gibi babam1n incinmi_ sesine çökerdi. yata1na ilk kez akan bir nehrin h1rç1nl11yla kar1n kapad11 raylar1 temizleyendi babam. bir nasihatin ba_lang1c1ndaki parma1 hep tehdit, bütün oullar1 kaçgöç, herkesin yaln1z klarnet çalarken duyduu kendinin öksüzü 1slak bir adam. benzemem diye dü_ünürken müsvedde oldum ona. bütün bozgunlara mâlik bir adamd1 babam mahzenlerde saklad11m kitaplar kadar müphem. eski gazetelerle dönerdi ak_amlar1 yani ki posta katarlar1n1n art1klar1.. okuturdu ak_amlar1n camlara çarpan geni_ sesiyle. oysa renksiz gazetelerdi çeken bizi yani y1ld1z payla_an üç karde_ devlet ve babam1zdan korurduk kitaplar1m1z1. çünkü, sabah1na sorard1 _ehir: kimdi duvarlara bu k1z1l harfleri dü_ürenler.. kavmim kadar ümmîydi babam ya da herkes kadar sis. da1l1r bu kirli yar1_ diye dü_ünürken yekûn oldum ona. bilmediim bir rabbin secdesine ça1r1rken beni suya inen gözlerin tedirginlii san1rd1m onu. çünkü anlamazd1 kimse raylar boyunca h1çk1ran bir adam1n bir bo_lua içinden konu_tuunu maraz gecelerini. çünkü yaln1zl1k eski k1bleydi dou da kendimizin kap1s1n1 çald1kça ba_layan küfrân. çünkü bo_alt1lm1_ köylere f1s1lt1yla bakan babam katarlar boyunca gözya_1 _i_elerini görmezdi o, kar1n kapad11 raylar1 temizleyendi sadece yorulunca klarnet çalan, bo_ vagonlara. yürürüm diye dü_ünürken sebep oldum ona. gözlerim sar1nd11m yazlar için 1slakken onun sefer taslar1nda kaynam1_ ta_lar, önünde, gidemedii arafat da1 solgun takvim yapraklar1 cebinde.. her ak_am kurulan bir saatti babam. öldürdüklerinin de namaz1n1 k1lan ac1ya vâk1f bir adam. s1rt1ndan kayan h1rkas1n1 ok_arken bana yeter san1rd1m içimdeki hayâ ta_1. oysa herkes adak, her _ey ses ti dou da. bu sözle dirilip bu sözle yakla_1rd1m s1rt1ndaki hançere. babas1z büyüyen babam1n oulsuzluuna dokunurdum. ummam, diye dü_ünürken sebep oldum ona. (yaban olayd1m gelirdim merhamet sath1na içimdeki bu fazla yald1z1 döker makas dei_tiren trenlerin permilerine s11narak uzak çocuklar1yla konu_urken hep sesi titreyen babam1n ilmini anlard1m o zaman: ey bulan1k geçmi_, onun gam oullar1 neden babalarla bu kadar sus çocuklar. ) ç1rp1nan bir saral1n1n, durulduktan sonra dünyaya f1rlatt11 o mahzun bak1_ gibi, babas1na halef olan her çocuun bir _erden kopard11 parsa gün gelir ona da serap olur, diyendi babam. o zaman _akaklar1mdaki parmaklar sâd1k deildi kursa1mda daralan bu sözün anlam1na. çünkü laz1m gelirdi ki hiç bir söz bizi töhmet alt1nda b1rakmas1n ya da kurulanmas1n çocukluktan arta kalan gözya_lar1.. babam kuytu konu_ur ve susard1. katrana bulanm1_ bir aac1n aleviydi o. dönmem diye dü_ünürken tavaf oldum ona. k1ssalarla büyüyen bir yol eriydi babam yanl1_ bir hayat1n dorusunda 1srar. istasyon çe_melerinin ü_üyen sular1 gibi o fer gözlerden gideli çok o çorak toprak ezel birbirimizin ayaz1nda bir ibre ve hata: her baba asl1nda bir imâd1r oluna. mevsimler, y1llar ve hayat ah, böyle böyle geldim huzura. çinedim babam1n sanc1 s1rt1n1 gittim raylarda unutulan hikâyelerin kahr1na. ben o di_i ta_lar1n oyuklar1nda duayd1m art1k. al1_1r, al1_1r, diye dü_ünürken merak oldum ona. kilitlenen di_lerimi açmak için bir sedâ kad1na vard1m sonunda. oysa, hummayla k1vran1rken babam1n yast11ma b1rakt11 gazozlar gibi köpürmü_tüm a_klara: ba_ka biri seyrediyor gözlerinde sanki bazen kaç ki_i -- derdi o üzünç kad1n. bir ba_1ma geçerdim ölüm mülkü vefa topraklar1n1 sab1r çekerdim az1mdan dökülen vedâ sular1na. soluksuz bir sabah1n ayaz1nda uzun ve 1slak mühürlerle dönerdim sonunda. fermand1r: babayla bozgun her çocuk hoyratt1r elbet a_klar1na. çünkü zamans1z yolcuya susar kav_aklar. dedim, dedim ve revân oldum ona haddim bilsem, yorgun sazl1klardan bir h1rka için geçmezdim. âh, anlard1m: sokaklar evlerden de helâk. bütün gece yamurda 1slanm1_ bir köpek gibi boynumu sebepsiz bir bo_lua uzatarak bir duvar dibine tüneyip konu_urdum elbet: babam neden bizden önce kalkard1 sofradan.. ama art1k geç ba1_lanma dilemek ondan çünkü kara örtüler at1l1rken üstüme can1ma kesilen paralar da hebâ. hiç gitmedim kendimden uzaa, diye dü_ünürken s1la oldum ona. göü ne kadar hatmetsem varamazd1m art1k asayla yürüyen bir baban1n efkâr1na. varamazd1m, çünkü gördüm: ya_land1 babam bulan1k sulara benzeyerek. silinmi_ el yazmalar1, boynundaki teslim ta_1, her cuma evimizden ç1kan yetim yemekleri kadar feraht1 giderek azalm1_ öfkesine.. laf körüü dünya! ya_land1kça neden yalvaran kabirler gibi bakard1 babalar. neden! diye dü_ünürken medet oldum ona. ezber bir dille uzand1m sayfalara. umars1z tepeler, suyu azalm1_ hürmetler doland1m sabah ezanlar1 kadar kimsesizdim art1k. oysa nas1l da yaland1 geçtiim âyetler bunca küf, bunca bat1k ve s1r neyi söylerdi marifet miydi sümbüllerle aç1lan sesimin örgüsü beni ehven-i _er den öteye götürür müydü? tâkatsiz dillerin esvâb1n1 y1rtan menk1beler küllenen bir oca1n ba_1na oturtup babama o giz sözleri söyletir miydi yeniden: günüm ve zaman1m nerdeyse orda tamam1m nerdeyse _er meleklerim orda haz1r1m.. rüzgarda dalgalanan bir perde kadar dokunakl1yd1 onca aleve susan babam1n gözleri. bakmam diye dü_ünürken ni_ân oldum ona. y1llarla hat1rlad1m: kazâ ve belâ ondan yanaym1_ eski zaman. kabuuna al1_m1_ bir yaraya yeniden ili_menin hazz1 gibi ya_land1kça an1lar ona yorgan: keçesine sar1n1p dalar1 uyuttuu _ehri h1nz1r bir 1sl1kla geçtii gençliinin haram günleri. ürperdikçe alayan babam.. ne bir _ark1ya nefes kald1 onda ne rabbin dalar1na heves. bütün çocuklar1na gizli gizli alayan bir kolun sanc1s1 oldu zamanla. sabaha kar_1, malûp trenlerin sararm1_ istasyonlara yana_mas1 gibiydi babam. herkesin kulak kesildii bir salâ oldu sonunda. unuturum diye dü_ünürken mürekkep oldum ona: art1k buru_uk bir çar_af gibi da1lan yüzüne bak1nca duydum ancak: anneler erken ölümlerine yak1n sevilir babalar. (Yas Yüzükleri nden)</pre> <blockquote> <a href=index.html style="text-decoration: none">Kemal VAROL</a><br> <br> </blockquote> </body></html>