AÇ GÖZLERİNİ BANA

Beynim günün içinden geçiyor
zaman, ağır bir mengene
şark dansından nağmeler okumakta
karşıda bedensiz kılınmış kadın
bir ambulans geçiyor zamansız
iğdiş ederek duyguları
neye bedel değildir ki bedenin sıcaklığı?
Duygulara düşman mekanlarda sevişiyoruz
yıkkın bedenler oturuyor zamanın kıyısında
sezdirmeden gezdiriyorum sevinçlerimi.
Aç bana gözlerini
hep dölyatağı huzuru aramaz mıyız?
Devşirdik duyguları başka türlü olmayacaktı
olmadı...
Beynimin dokusundan geçirdim
tecavüze uğramış anları
bir de ben deneyeyim diye
tarttım ölüm ile ağırlığı
ölüm ağır ölüm ağır
ağır ağır kanatlanıyor kuşlar
elimde topluyorum bulutları
çocuklar elma şekerlerinde yaşarlar
aç gözlerini bana
yüreğim sana mı bakar
hücrelerim titrer ve bekler
dağılmış duvarlara ve suratlara
aç gözlerini bana.
 

Kaya ÖZKUŞ