Juan Ramon JİMENEZ

İspanyol şair Juan Ramón Jiménez 24 Aralık 1881'de Endülüs bölgesinde Moguer'de doğdu, 29 Mayıs 1958'de Porto Riko'da San Juan'da öldü. Başlangıçta bir Cizvit okuluna gitti. Kısa bir süre Salamanca Üniversitesi'nde
öğrenim gördükten sonra 1900'de şair Ruben Dario'nun çağrısı üzerine Madrid'e gitti. Aynı yıl Almas de violeta (Menekşe Ruhları) ve Ninfeas (Nilüferler) adlı ilk iki şiir kitabı yayımlandı. Mor ve yeşil renk kapaklarla yayımlanan bu iki kitaptaki aşırı duygusallıktan sonraları çok utanan Jiménez, kitapların bulabildiği
bütün kopyalarını yok etti. Sağlıksız bir bünyesi vardı, zihinsel bir rahatsızlık geçirmesi nedeniyle Madrid ve Fransa'da tedavi gördü. Bu dönem yapıtlarından Pastorales (1911), Jardines lejanos (Uzak Bahçeler, 1915) ve Elegias Puras (Saf Ağıtlar, 1908) serbest nazımla bireysellik ve öznelliği öne çıkarması açıkça Dario'nun etkilerini taşıyordu. 1912'de Madrid'de döndü ve Residencia de Estudiantes adlı öğrenci yurdunda kalarak kurumun çıkardığı dergilerde editörlük yaptı. 1916'da New York'a gitti ve Rabindranath Tagore'un şiirlerini İspanyolca'ya çeviren
Zenobia Camprubi Aymar'la evlendi. İspanya'ya dönünce Diario de un poeta recién casado'yu (Yeni Evli Bir Şairin Günlüğü, 1917) yayımladı. 1948'de Diario de un poeta y mar (Bir Şairle Denizin Günlüğü) başlığıyla yeniden yayımlanan bu kitapla 'la poesia desnuda' (çıplak şiir) dediği, bütün fazlalıklardan arınmış, biçimsel ölçülerden kurtulmuş serbest ve saf bir şiire yöneldi. İspanya İç Savaşı'nda (1936-1939) Cumhuriyetçi güçlere katılan Jiménez, daha sonra önce ABD'ne gitti, ardından  Porto Riko'ya yerleşerek kalan ömrünün önemli bölümünü gönüllü sürgün olarak geçirdi. 1956'da Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazandı.