AŞK
İki kez uyandım geceleyin: uykusuz pencere kenarında yanan lambaları gördüm bitirilmemiş tümceleri bitirmeye çalışan noktalar gibi düşümde işittiğim. Bir avuntu vermedi sana gene de. Düşümde hamileydin ayrı yaşamamıza karşın uzun süre suçlu hissettim kendimi bir çeşit, ellerim karnını okşadı, acemice pantolonuma gitti aynı zamanda Tutuşmak için ilişki. Orada durdum pencere kenarında, sen düşlerimin karanlığında bile yoktun, terk edilmiş sabırla geri dönüşümü bekleyişte kızgın kelimeler söylemeden bu kopuşumuz için Suç bendeydi. Karanlıklar geri veriyor bize ışığın paramparça ettiği her şeyi. Karanlıkta kıyıldı nişanımız; Orada biz iki sırtlı canavarlarız ve çocuk çıplaklığımızın özürü. Geri döneceksin bana bir gece yarısı yorgun ve sıska, geldiğinde kızımı göreceğim ya da oğlumu henüz adı konmamış olan. Ve kaçınacağım odamızın ışığını yakmaktan; ellerim bekleyişini sürdürecek; biliyorum ki sizi sessizliğe, gölgelerin ülkesini terk etmek hakkından yoksunum, ışıktan bir duvar ayırıyor bizi gerçeklikten ve beni ulaşılmaz kılıyor dünyamda.Joseph BRODSKY
Çeviri: Özkan MERT