LORELEI
Bilmem ki ne mâna vermeli? Beni böyle mahzun eden Eski efsanelerden biri, Çıkmaz oldu düşüncemden. Hava serin, kararmak üzeredir; Ren nehri akmakta sakin sakin; Parıldayan dağın zirvesidir Işığında akşam güneşinin. Dilber peri kızı çıkmış oturmuş Tepeye, üstünde bütün ziyneti, güzelliği; Altın başına ışıklar düşmüş; Tarıyor altın örgülerini. Bir yandan altın tarakla taranırken Bir yandan da şarkı söylüyor Şarkının cana can katan, alıp götüren Bir ahengi var ki dayanılmıyor. Kayıkçı, içinde küçük bir kayığın; Amansız bir acı sarmış içini; Farkında değil yaklaşan kayalıkların Tepeden ayıramıyor gözlerini. Derler ki gömülür dalgalara Sonunda kayıkçı da tekne de Ve bunu şarkılarıyla Lorelei yaptı gene. Heinrich HEINE Çevirenler: Dora GÜNEY, Necati CUMALI