39 HARBİ
Gitsem de gitsem... Bir an için terk-i diyar etsem Biliyorum şu giden yoldur Nehirdir, ordudur Ve insanlara ait bir macera, bir sefer Ama Hicret mi, zafer mi, bozgun mu görsem Görsem Dost dediklerime zincir vuranlar kimdir? Açık ve Türkiyeli avuçlarımı Sıcak sakladım Buz tutmuş Eller içindi, Şimdi sargısız, merhemsiz, çaresiz geliyorum Şarapnel yarası kollar! Şimdi uzaklardan teklifsiz ve senin için geliyorum Kurşun yaralarından haber beklediğim Yabancı değilim yoksa Bir tanışmazlığım vardır Ve unutulmuşluğum.
Çıksam, çıksam dağ olsa da yücesine Duyar mıyım, duyar mıyım top seslerini At boynundan aşan yiğidim Şu terkedilmiş toprak Şu yanan köy Şu devrilmiş araba Şu tank altındaki Senin sevdiklerin mi?
Kömür işlenirdi, Kalem oynardı, yol döşenirdi, Güneşe selam durulurdu, Her gün başında Varsam görsem Görsem her şey yerli yerinde mi?
Sana düşman oldum 939 harbi Beni dostlarımdan ettin, Beni mahzun ettin Sefil ettin Şair ettin! Sana bin teşekkür Büyük ızdırap Bana sevmeyi Bana hakikatı Bana insanları öğrettin.
Enver GÖKÇE