S U R   A Y İ N L E R İ

I.

Sözcüklerden yel değirmenleri yapan şair

   yanardağları yüreğinde eriten şair

       her sözü imbikten damıtan şair

          sahaflarda unutulmuş kitapların hüznü

             çivitrengi

                kanar

                  şimdi

II.

S e n  gönül dergâhında çile dolduran derviş

s

  ı

    r

      r

        ı  dökülmüş aynaların sarrafı

d ü ş / ü n

      k i

yolunu şaşıran şahmaran

          sinsi bir sin gibidir zulasında simyanın

       siner sesine suların

    d

   ö

     k ü l

            ü

               r                                                   .

                                                                .

                  h                                         .

                    a                                   n

                  r                                  ı

                    f                            r

                       l                     a

                        e                l

                        r            r

                          i      u

                             s 

III.

Misli menendi görülmemiş

o sevdalı gül/üşü/n

şiirine

         d

            ö

               k

                 ü

                    l/e

                       n

                          kül/dür şair

                    dayayıp şakaklarını namlusuna

                                                    z

                                                       a

                                                          m

                                                             a

                                                                n

                                                                    ı

                                                                       n

                                                                          .

                                                                        .

                                                                      .       

IV.

G

   ü

  n

      e

    ş

       e  

          i

           n

               a

              t  kendisi ol/an rüzgâr

en yağız atlarını koynunda  t

                                      a

                                        ş

                                       ı

                                       y

                                          a

                                             n rüzgâr

ışır gergefinde o çetrefil sevdanın

V.

Samanyoluna bağdaş kuran turnalar

   harlı kanatlarıyla

     çobanyıldızlarına yol gösterir

        denizkızları susar

VI.

Ey şair

    yüreği yeryüzü katarı bilge

      ecesiz bir ecelle kuşatılmadan daha

        s

           ö

              z

                 c

                   ü

                      k

                   l

                e

             r

          i    u

             y

                a

                  n

              d

          ı  

      r

         .

             .

                 .

Bülent  ÖZCAN