BİT KIRAN KIZLAR
Karışır kıpkızıl acılarla çocuğun alnı Daha cıvıl cıvılken düş arıları yüzünde bozbulanık Yatağına yaklaşır alımlı ablaları Zarif parmaklarıyla tırnakları gümüşten Oturturlar çocuğu pencere kıyısına Geniş açık pencere gök bir çok çiçeği orda yıkar Ve çocuğun çiğ yağan kabarık saçlarının arasında Gezdirirler ince, korkunç, çarpıcı parmaklarını Dinler şarkısını çocuk o ürkek solukların Çiğ ve bitki ballarında çiçekler açan Kesilen sık sık öpüş istekleriyle küçük ıslıkların Belki de tükrük alışverişinden ağızla dudakların İşitir çarpışını siyah kirpiklerinin sessizlikler altında O kokulu kirpiklerin. Ve o tatlı mıknatıslı elleri Çıt çıt yapar boyuna loş bir umursamazlıkta Ve o şahane tırnaklar arasında minicik bitleri can verişi... Ve derken yükselir bardakta bir tembellik şarabı Rüya gören sayıklayan bir armonikanın sesi Ve çocuk ta canevinde duyar okşamaların yavaşlamasıyla ayarlı Ansızın kabaran sonra eriyen tükenen sönsen bir ağlama isteğiniArthur RIMBAUD
Çeviri: Sezai KARAKOÇ