Sedef, safir ve kör uyku, dünden 
Kalan bir aynaya vuruyor düş gibi 
Ve kâhinin her remil atışında ölüm 
Kara değil, karada havada ve suda 

Ağlayan narım da çatladı çünkü ben 
Çocuklarımı kaybediyorum dağlarda 
Dağlar ki ceylan yurdu, bir gülistan 
Olsun içindi düşerse yolu Şahmaran’ın 

Ve anılardır diye bilinen Şahmaran 
Belleğin derin kuyusundaki uykusunu 
Bir hançerle kesip çıkmalıdır günyüzüne 
Ve bırakarak derisini çöl iklimlerine 

Tozlaşan ve durmadan tozlanan keder 
Sedef, safir ve kör bir uykuya dönerken 
Çöl hep çöldür, daima çöl, gri söylence 
Ve buhurun incelttiği ölümcül bir büyü 
 
Gülen ayvamı soruyorum ağlayan kızımı 
Nerdesin bunca zaman ey Şahmaran 
Dağlar ceylan yurdudur, bir gülistan 
Düş yollara, keder öcünü almalıdır çünkü
 
  AHMET TELLİ 
(Çocuksun Sen)