AYRILIK AYRACI  

Bütün ayraçları kaldırdın ama unuttuğun 
Bir şey vardı yine de, çiçekleri sulamadın  
Gökyüzü sarardı o zaman bulutlar kirlendi 
Ve ne kadar az konuşur olduk günboyu  
Birden ayrımsadık ki ayrılık orda başlıyor  
Tam da susuşların birbirine eklendiği yerde  

Ezberlenecek hiçbir şey yok bu dünyada  
Kirletilmemiş bir bulut bile yok artık  
Böyle diyorsun her yolculuğa çıkışımda  
Yaşadığın kent de sana benziyor gitgide  
Ne zaman dönmeyi düşünsem yangın çıkıyor  
Ya da erteletiyorum biletimi son anda  

Uzun bir sessizlik oluyorsun dağlara baksam  
Karşılıksız mektuplar kadar burkuluyor kalbin  
Yazdığım şiirler de canımı sıkıyor artık  
Fotoğraflarımı yırtıp atıyorum tek tek  
Ve ben bütün yapraklarımı döküyorken şimdi  
Eylül diyorsun, tam da orda başlıyor ayrılık  

Üşüyünce ağlıyorsun yalnızım dememek için  
Uçaklar gemiler trenler çiziyorsun duvarlara  
Kendine bir deniz bul artık bir de rüzgâr  
Parçalanacağın bir uçurum bul bu dünyada  
Tek tutkun o kenti bırakıp gelmek olmalı  
Ve gelirken havaya uçurmak bindiğin otobüsü  

Birden ayrımsadık ki ayrılık orda başlıyor  
Tam da çiçeklerin sulanmadığı yerde  
Konuşacak bir şeyler bulamıyorsak günboyu  
Derim ki ayrılık gündemdedir ne yapılsa  
Ve sen bütün ayraçları kaldırdığını sanmıştın  
Ama unutmuşsun yine de ayrılık ayracını  
  
  

                                     AHMET TELLİ