DİYARBEKİR KALESİNDEN NOTLAR     
               VE 
     ADİLOŞ BEBENİN NİNNİSİ  

   1.

   Varamaz elim
   Ayvasına, narına can dayanamazken,
   Kırar boynumu yürürüm.
   Kurdun, kuşun bileceği hal değil,
   Sormayın hiç
   Laaaaal...
   Kara ferman çıkadursun yollara,
   Yarin bahçesi tarumar,
   Kan eder perçem

   Olancası bir tutam can,
   Kadasına, belasına sunduğum,
   Ben öleydim loooy...
   Elim boş,
   Ayağım pusu.
   Bir ben bileceğim oysa
   Ne afat sevdim.
   Bir de ağzı var dili yok
   Diyarbekir Kalesi...
   
   2.

   Açar, 
   Kan kırmızı yediverenler
   Ve kar yağar bir yandan,
   Savrulur Karacadağ,
   Savrulur zozan...
   Bak, bıyığım buz tuttu,
   Üşüyorum da
   Zemheri de uzadıkça uzadı,
   Seni, baharmışın gibi düşünüyorum,
   Seni, Diyarbekir gibi,
   Nelere, nelere baskın gelmez ki
   Seni düşünmenin tadı...
   
   3.
   
   Hamravat suyu dondu,
   Diclede dört parmak buz,
   Biz kuyudan işliyoruz kaba - kacağa,             
   Çayı kardan demliyoruz.
   Anam sır gibi saklar siyatiğini,
   "Yel" der, "Baharın geçer".
   Bacım, ikicanlı, ağır,
   Güzel kızdır, bilirsin.
   İlki bu, bir yandan saklı utanır
   Ve bir yandan korkar
   Ölürüm deyi.
   Bir can daha çoğalacağız bu kış.
   Bebeğim, neremde saklayım seni?
   Hoş gelir,
   Safa gelir,
   Ahmed ARİF'in yeğeni...
   
   4.
   
   Doğdun,
   Üç gün aç tuttuk
   Üç gün meme vermedik sana
   Adiloş Bebem,
   Hasta düşmeyesin diye,
   Töremiz böyle diye,
   Saldır şimdi memeye,
   Saldır da büyü...

   Bunlar,
   Engerekler ve çıyanlardır,
   Bunlar,
   Aşımıza, ekmeğimize
   Göz koyanlardır,
   Tanı bunları,
   Tanı da büyü...
 
   Bu, namustur
   Künyemize kazınmış,
   Bu da sabır,
   Ağulardan süzülmüş.
   Sarıl bunlara
   Sarıl da büyü...


                    Ahmed ARİF