GÜNEBAKAN
 
Açıyordu
günebakan
hain günden habersiz,
Kokuyordu günebakan her nefeste daha temiz,
Gülüyordu
günebakan sevgi dolu, sessiz sessiz,
Bir çocuk geldi, yaklaştı usulca,
Yanında annesi,
günebakan ’dan habersiz,
Çocuk
günebakan ’ın yanına geldi ve kopardı hiç zorlanmadan,
Ve “seni seviyorum” diyerek annesine uzattı,
Anne ’nin gözlerinden iki damla yaş döküldü,
Günebakan ’ın çiçeklerine,
Çocuk üzüldü - sevindi,
Günlerce, susuz, topraksız kaldı
günebakan
,
o çocuğun sevgisi,
günebakan ’ı çürüttü.
Sevgin, beni çürüttü...
 

Umut TAYDAŞ