YAĞMUR

-yağmur'a-

hayattan alabildiklerimle
hayata katabildiklerimden
sonunda
ona, bir doğumgünü verebilmiştim önce
ki aynı gün kardanadaminkiyle 
adıysa hep vardı 

çakıldığı yerden çatlatmış gibi duvarı 
deprem çatlağına yerleştirilmiş çiviye asıyorum dünleri
en ırağa kesmişim biletini gözlerimin 
çırpınıyor serçeleri 

haydi! doğru yatağa
şehrin gece siluetini çekiyorum pencerene
ısırmaya nasıl da kıydığım ellerinden öpüyorum

Tülay YENER