DİVAN  (Şem'i Baba'dan) 

Kimse Hak'ka vasıl olmaz 
                    cümleden dur olmadan 
Her gönüle kan açılmaz 
                    pak ü pürnur olmadan 
Sür çıkar gayri gönülden 
                    ta tecelli kıla Hak 
Padişah konmaz saraya 
                    hane mamur olmadan 
Hub cemalin Kabe'sidir 
                    kıldı aşıklar tavaf 
Yerde Kabe, gökyüzünde 
                    Beyti mamur olmadan 
Mest olanların kelamı 
                    kendinden gelmez beri 
Ya niçin söyler enel Hak, 
                    kişi Mansur olmadan 
Mestolup meydane geldim 
                    ta ezelden ta ebed 
İçmişem aşkın şarabını 
                    ab-ı engur olmadan 
Ölmeden evvel ölüben 
                    sırrına mazhar olan 
Gördü onlar haşr-ı neşr-i 
                    nefha-i sur olmadan 
Aşıkın çok derdi amma 
                    sırrın izhar eylemez 
Söylemesi terk-i edep 
                    çünkü destur olmadan 
Bir acayip derde düştü 
                    tutuşur şem'i müdam 
Halka makbul olmak ister, 
                    Hak'ka mağfur olmadan